انگیــزهٔ آزادی انسان از زنجیر بردگی، و نجات او از زندان خرافات ذهنی، دینامیزم پرقدرت، بی انتها، و جاودانه ای است که دیالیکتیک تاریخ بشر حقیقت آن را به اثبات رسانیده است. انسان در درازنای حیات تکاملی خـود هرگز به عقب بر نگشته و به پیشینهٔ حیوانی خود نزول نکرده و نمی کند، بلکه او در همه برهه های تاریخ حیات خود قدم به جلو می نهد و در همه احوال زندگی خود از بردگی و قیمومیت و اوهام دور تر می شود و فاصلهٔ بیشتر اختیار می کند. تاریخ انسان، داستان پیشرفت و ارتقای او به سرحد انسان آزاده و کامل است، انسانی که از کینه و حرص و آزار همنوعان خود عاری است و عشق به خدا و مخلوقات او را در سنیه و ذهن خود می پرورد.
تاریــخ انســان، در حقیقــت، فــرآیند دینــامیک و بـی امانی است که علی رغـم توقف ها و عقبگرد های اجباری زودگذر، کماکان به پیش می تازد و انسان را از پیشینه های حیوانی او دور تر و دورتر می سازد. فرآینــد پیشــرفت بشــر هرگز پایان یافتنی نیست و هـرگــز در بـرابر شلیک و دود تفنگ و آتش خمپاره به زانو نمی نشیند. موجودی که خداوندش او را آزاد، صاحب اراده، و عاقل آفریده است، عطش سیراب نانشدنی به برگشت به اصل آزاد خود دارد و مشقت های راه آزادی و استخلاص از بندگی و اوهام را با دل و جان پذیرا می شود، چون او می داند که خالقش با اوست و حامیان بردگی و خرافات دشمنان تعالی و تکامل اویند.
