عبدالهادی خالد
نهم میزان روز سرباز وطن است. شکی نیست که این روز برای مردم افغانستان و فرزندان امنیتی-دفاعی آن ها یکی از روزهای پر میمنت تاریخ با افختار کشور به شمار می رود. به حیث عضو پیشین نیروهای دفاعی-امنیتی کشور، این روز مهم را برای کافه ملت افغانستان ٬ خادمان دفاعی و امنیتی آن ها و خانواده های شان تبریک و تهنیت عرض می کنم و به روح شهدای راه آزادی و صلح در افغانستان درود می فرستم.
دفاع از مادرـ وطن و قربانی در راه ارزش ها و مصالح ملی کشور، وظیفهٔ ایمانی، اخلاقی، و ملی همه فرزندان یک ملت است. ملت ها با سوق بهترین، دلیر ترین ٬ و وطندوست ترین فرزندان خود ٬ نظام دفاعی و امنیتی خود را سازمان می بخشند و شرایط و امکانات خدمت را برای ایشان جهت تامین داعیه دفاع و امنیت مساعد مینمایند.
اردو و نیروهای مسلح یک کشور ٬ستون اصلی حاکمیت ملی و تمامیت ارضی آن را تشکیل می دهند. قوای مسلح یک کشور از مولفه های اصلی وحدت ملی و ممثل شکوه ٬ افتدار، و جلال ملت ها است. استقرار صلح در سطح ملی، حراست از استقلال و مزرهای سیاسی کشور، و تأمین امنیت جان، عزت، و مال مردم وظیفهٔ اساسی نیروهای دفاعی-امنیتی ملل شمرده می شوند.
ملت هایی که به قوای مسلح خود ارج می گذارند ٬ آنها از این طریق به حیثیت و عزت خود احترام می نمایند و کسانی که خدمتگاران امنیتی- دفاعی خود را تکریم و تمجید نمی کنند و بر عکس کوشش به ذلیل نمودن ایشان می نمایند ٬آنها خود بر جبین خود داغ وطن ستیزی و ذلت را می کوبند و خود را در جهت خلاف عزت و هویت ملی خود قرار می دهند .
افغانستان ٬ یکی از کانون های کهن و نخستین تمدن بشری است و در خلق دانش ٬ فرهنگ و ارزش های انسانی جایگاه رفیعی دارد . مادام که اروپا غرق در خرافات و جاهلیت بود ٬ این دیار نازنین و علم پرور ما بود که نه تنها دانش و ابداعات اروپای قبل از جاهلیت را حراست نمود ٬ بل چراغ راه مدنیت و پیشرفت بشری گردیده بود . بزرگترین دانشمندان نظیر بیرونی ٬ ابن سینا ٬ فارابی ٬مولانای بلخی٬ ناصر خسرو٬ سید جمال الدین افغان و ده ها نامدار جهانی از این خطه سربلند نمودند و علم برداران علم و خرد بشر شدند.
کارنامه حماسی و میهنی فرزندان این خطه ٬شهره و شهکار جهان و نگین تاریخ حماسی بشر است . در دفاع از نوامیس ملی هیچ ملتی در جهان رقیب و سیال ملت ما شده نمی تواند( حاجت به شرح ندارد . دنیا به این واقعیت معترف است ) .
ما همه باید به این بزرگی و کارنامه مردم خود ببالیم و بنازیم .
اما ٬
در نیم قرن اخیر از قوای دفاعی و امنیتی کشور سو استفاده های مهلک سیاسی گردید ٬ که ملامتی آن به عهده سیاسیون و گروه های سیاسی حاکم و مخالف در کشور می باشد ٬ نه قوای مسلح و نظامیان کشور .
قوای مسلح و مردم افغانستان در این دوره ی زمانی٬ دچار هرج در موضع گیری خود قرار داشته است .
در سال های جنگ های تنظیم های جهادی علیه دولت وقت ٬ قوای مسلح کشور از تعیین و گزینش موضع سخت رنجور بود .
از یکسو رفیق بازی دولت حاکم با اتحاد شوروی و از سوی تنظیم های جهادی نا متجانس با هم درگیر و در میزبانی همسایه های مغرض و طماع ٬ کار اردوی ما را دشوار نموده بود . اردوی افغانستان بین انتخاب بد و بدتر قرار گرفته بود. من که در آن زمان نیز در اردو بودم ٬ وضعیت سیاسی و عاقبت کار آن وضعیت را چنین ارزیابی می نمودم :
شعار های هر دو طرف مقبول بود .یکی اسلام می گفت و دیگری بیشتر وطن و کمتر اسلام . آن که اسلام میگفت ٬ چند پارچه و به جان هم کلاویز بود و بیشتر موسسات و نهاد های حیاتی کشور را آسیب می رسانید ( مکتب می سوزاند ٬ معلم می کشت ٬ پل ها را ویران می نمود٬ پهره دار سرحد را می کشت و فعالین جامعه را در داخل کشور و حتی در پاکستان ترور می نمود و…..) و آن که در داخل کشور حاکم بود با مجرد شامل شدنم در اردو ٬ سیاست آشتی با وطنداران مخالف را بر علاوه شعار های قبلی مطرح نمود .
دعوای متکثر نمودن قدرت سیاسی را سر داد و از برآمدن قوای شوروی از وطن استقبال نمود و عده ی زیاد زندانی های سیاسی را از زندان ها رها نمود و از گذشته خود در برابر ملت ندامت و از مردم خود پوزش خواست و همه را به وحدت و آبادی وطن دعوت نمود و…
کتاب «تلک خرس » کرنیل یوسف – مسئول جنگ افغانستان در استخبارات پاکستان ٬ و حمله مشترک مجاهدین ٬ افراطیون بین المللی و اردوی پاکستان بالای جلال آباد ٬ حین ختم خروج قوای متجاوز شوروی ٬ روحیه اردوی ما را در حق دفاع وطن بالا برد .
جنگ های تنظیمی بعد از سقوط دولت در ۱۹۹۱ و قتل عام و ویرانی کابل و تخریب همه زیر بنا های ملی ٬ دوگانگی دعوا و عملکرد گروه های جهادی ٬ خصوصا «اخوانی ها»را الظهر من الشمس نمود ٬ اما چه فایده ؟ آن وقت همه چیز برباد رفته بود و اردوی ما طی برنامه همسایه بد نیت متلاشی شده بود .
ای کاش مجاهدان به مصالحه دولت وقت و سازمان ملل٬ لبیک می گفتند و نمی گذاشتند توطئه سقوط رژیم و ناکامی مشی مصالحه عملی گردد .
تحریک طالبان در ۱۹۹۴ در اوج فساد و جنایات گروه های مسلح بی پروا به منافع و نوامیس ملی٬ با شعار امنیت و نظم در جامعه ظهور نمود . در یک شب چهار ولایت مهم کشور را از وجود توپکی های ظالم رهایی بخشید . طالبان را مردم فرشته های نجات خود از شر شرارت پیشه گان نامیدند و در پاک نمودن کشور از لوث گروه های مسلح تبهکار٬ طالب را هم کاری نمودند ٬ اما با تاسف بار دیگر تیر مردم به سینه خود شان خورد و طالب با حاکم شدن خود ٬ افغانستان را برای مردم به زندان باستیل مبدل نمود (همه حقوق و کرامت مردم سلب و استفاده از دست آورد های بشری در کشور حرام خوانده شد . رفاقت طالبان با القائده و سایر گروه های تندرو و مخالف تمدن بشری مصیبت دیگری بود که کشور را با دنیا مواجه می نمود . تحصیل کردگان و متخصص های کشور و افسران قوای مسلح کنار زده شدند و موسسه های تعلیمی و تحصیلی مسدود و یا از کیفیت خالی گردید . امر بالمعروف طالبان به جای که بالای امر بالمعروف متمرکز گردد و خوبی ها و صفات دین اسلام را به مردم توضیح نماید ٬ به ریش و بروت مردم و لباس خانم های ملت مسلمان تاختند و به سرکوبی و شکنجه روانی مردم هر دم شهید خود ادامه دادند و دست به نابودی میراث فرهنگی وطن زدند و….)
همان بود ٬ وقت که طالبان با مردم بودند ٬ در یک شب چهار ولایت را تصرف کردند و هنگام که دچار تکبر و تحجر شدند ٬ تا آخر در یک گوشه کشور گیر افتاده و از حرکت بازمانده بودند . درست است که نقش آمر مسعود شهید در آن مقاومت چشم گیر بود ٬ اما عامل اساسی زمین گیر شدن طالبان در دور شدن شان از مردم بود .
من شاهدم و در کشور بودم که مردم چنان به ستوه آمده بودند که دست به دعا از خدای خود ختم طالب را می خواستند . حادثه یازده سپتمبر و آمدن قوای ناتو در کشور امر خوب نبود و به غرور و عزت نفس ملی ما بر میخورد ٬ اما٬ در آمدن قوای ناتو تقصیر از مردم نبود . مقصر اصلی رفاقت تحریک طالبان با القائده و عاملین حادثه ۱۱ سپتمبر در امریکا بودند . امریکا و شرکای بین المللی آن وعده بازسازی افغانستان سراپا ویران را دادند و اساس دولت و نظم را در کشور گذاشتند . هزاران مکتب و پوهنتون احداث کردند و جاده ها را از سر ساختند و مصارف و تریننگ قوای مسلح و امنیتی افغانستان را به عهده گرفتند و هزار ها پروژه دیگر را زیر کار گرفتند . مردم ما بار دیگر به یک انتخاب دشوار مواجه بودند ٬لذا جرگه های پیهم دائر کردند و به این فیصله شدند که باید متحدانه وطن خود را از امکانات دنیا بسازند و با قوانین خود و اتکا به اخلاقیات و دیانت خود٬ اردو و قوای مسلح خود را ایجاد نمایند و از نوامیس و تمامیت ارضی خویش٬ خود دفاع نمایند .
اردو ٬ پولیس و امنیت ملی کشور از بین بهترین فزرندان همه محلات و اقوام و اقشار جامعه تاسیس گردید و حین رشد بود که چند بلا همزمان در برایر قوای مسلح جوان و نوپای ما سر کشید .مواد مخدر و معاملات آن ٬ گروه های مسلح غیر مسئول ٬ شکل گیری شبکه های جرمی مخرب ٬ جنگ های طالبان و حملات آن بالای اهداف ملکی و نظامی ٬ سبوتاژ ها و بلوا های شهری و ده ها تهدید دیگر . از یکسو قوا باید خود را می ساخت و از سوی باید امنیت کشور را می گرفت . قوای مسلح می کوشید تا از دخیل شدن قوای خارجی در امور داخلی جلوگیری نماید ٬ اما با تاسف که وضعیت به سرعت روبه وخامت می گرایید و ناگزیری های امنیتی ٬ کار کیفیت قوا را ضعیف می نمود و در مقابل ٬شرایط برای دخیل شدن قوای خارجی در امور داخلی کشور٬ مورال قوا را آسیب میزد و اعتبار قوای ملی را در نزد انظار عامه لکه دار می نمود .
از سوی دیگر فساد حاکم سیاسی که تهداب آن در کنفرانس بن گذاشته شد و قشر نفسانی و بی پروا به منافع ملی را در بالای قدرت ملی کشیده بود ٬ نیز منحیث عامل آزاردهنده و مخرب مورال و حیثیت قوای امنیتی- دفاعی عمل می نمود . عامل فساد مالی و سیاسی رهبری سیاسی کشور به مراتب مخربتر و مضرتر از تهدید های بالمقابل قوا اثر منفی بالای روان و قابلیت قوا به جا می گذاشت ٬ خصوصا وقت که برخلاف ستندرد ها و اصول قوا ٬ افراد فاسد و بی مسلک توسط رهبری سیاسی دولت ٬ در رهبری قوای ملی قرار می گرفتند و از این طریق قشر فاسد سیاسی می خواست سیادت خود را بر قوا تحمیل نماید .
اما در قاعده و وسط قوای ملی ٬ حس وطنخواهی و خدمت و ایثارگری خیلی بالا بود. همین فطرت و میراث حریت و وطنخواهی قوا و علاقمندی قوا به عزت و عمرانی و سعادت ملی بود که این قوا در دفاع از نوامیس و مصلحت ملی و امنیت مردم و سرحدات کشور٬ امنیت نهاد های تعلیمی و خدماتی و پروژه های ملی بیشتر از نود هزار جان شیرین منسوبین خود را فدا نمود و بیشتر از صد هزار جوانان آن معلول گردیدند . این چنین قربانی درخور تعظیم و تکریم است .
با تاسف که گمراهی رهبری سیاسی دولت و « نخبگان ؟ » سیاسی کشور به جای رسید که ملت و قوای ملی متنفر از چنین زعامت ظالم شدند . انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۹ و عدم اشتراک مردم در این انتخابات ٬ مبین ویتوی عریان از رهبران خاین و ظالم توسط مردم بود . من همیشه مثال می آورم که اگر فقط مردم خیرخانه و دشت برچی کابل در انتخابات اشتراک فعال می نمودند ٬ بیشتر از دوملیون رای در صندوق ها می ریخت ٬ اما مردم که از فساد و دروغگویی و غدر سیاسیون به ستوه آمده بودند ٬ با عدم اشتراک خود ٬ تشت فاسدان سیاسی را به زمین زدند و از این طریق ٬بزرگی و تشخیص خود را به نمایش گذاشتند .
برآمدن قوای خارجی از کشور باید مورال ملی و قوای ملی را بالا می برد ٬ اما رهبری احمق و گمراه دولت به جای که قوا را در حالت جدید سیاسی – نظامی درآورد و به ایشان وضعیت را واضح سازد ٬ برعکس ٬ قوا را پراگنده نگهداشت و حتی نعره می زدند که امریکا نمی براید و به حال خود باشید !
اشرف غنی به جای اینکه همه نیرو ها را برای دفاع و امنیت کشور بسیج نماید و قوای ملکی و عسکری را هم جهت نماید ٬ دست به تصفیه های سیاسی احمقانه و مخرب زد. شما مردم شریف افغانستان قضاوت نمایید که تقصیر از کیست ؟ آیا تقصیر از قوایی است که قریب صد هزار جان های شیرین خود را به قربان گاه برد و فدا نمود و یا از رهبری فاسد، وطنفروش، و بی کفایتی که از دزدی سیری نداشت و از پستی حیا ؟
اما ٬
موقف طالبان در قبال قوای ملی و روز سرباز در کشور !
طالبان !
شما مدعی هستید که کشور را به زور گرفته اید . چون من شما را جز لاینفک جامعه میدانم و نمیخواهم با شما در مورد این که در کشور که حق است و که ناحق بحث نمایم ٬ زیرا من به خرد و بصیرت ملتم و قضاوت آنها باور دارم و تسلیم قضاوت مردم خود ام . بگذار زمان این مسئله را سفید و آفتابی سازد .
فقط به مثابه دو وطندار با هم در مورد روز سرباز و یادبود از حماسه های نیاکان ما ٬ می خواهم گفتگو نماییم .
باور دارم که این را خوب میدانید که شما از برکت فساد و پستی های رهبری سیاسی دولت و از معامله « متحدان آن دولت؟» به این جا رسیدید .
این را هم میدانید ٬ مادام که قوا مقابل شما قرار داشت ٬ شما توان یک قدم پیش آمدن را نداشتید . ولی ٬ هنگام که قوا و مردم خواستند فاسدان سیاسی لعنتی را جواب نه بگوید ٬ شما خود را همرنگ جماعت نمودید و دست برادری به سوی قوا دراز نمودید و از امر خدا در مورد اخوت دینی و از سنت و رسم افغانی سخن گفتید ٬ تا که قوا با شما نجنگید و برای شما آغوش باز نمود و شما تا کابل آمدید . به هر صورت کار خوبی شد که مردم از جنگ شما فارغ شد ٬ لیکن ٬ شما چرا تعهد خود را که گفتید تیر په هیر و دوستی و برادری از نو ! پشت پا زدید ؟ تا جای که برادران تانرا که شما را به آغوش کشیده بودند ٬ گفتید که مغلوب شدید و دیگر به کار وطن و دولت نمی خورید و همه حقوق و نیرو و مسلک آنها را از بین بردید . این انصاف نیست . در افغانستان غدر نتیجه و عواقب بد داشته است . دین اسلام غدر را از گناهان کبیره خوانده است .
به هر حال ٬ روز نهم حوت ٬ روزی است که در آن ما افغانها تاریخ حماسی خود و اسلاف خود را تجلیل و تکریم می نماییم و به هویت و تاریخ خویش مثل هر ملت آزاده ٬ فخر و مباهات می نماییم و باور داریم این روز تا دنیا است به حیث روز یادبود از حماسه ها و شهکار های پدران و مادران ما در دفاع از مادر- وطن تجلیل و تکریم خواهد شد !
زنده و سربلند باد مردم وطندوست و افتخار آفرین ما !
جاودان باد روز سرباز وطن !
تعظیم ٬ سلام و درود به عسکر گمنام و شهید وطن !
نهم حوت ۱۴۰۱ شمسی
عبدالهادی خالد
