۲۸ اسد يك‌صد و چهارمين سالگرد استرداد استقلال افغانستان از بریتانیا را در حالی تجلیل مينمایيم که کشور عزيز ما با ر دیگر دست‌خوش بازی‌های سیاسی شده و پس از ۷۳۷ روز هنوز هم تحت کنترول گروهی عقب‌گرا و افراطی قرار دارد. طی دو سال گذشته آن‌چه که بر مردم این سرزمین می‌گذرد نشان دهنده بی‌تفاوتی جامعه جهانی به حقوق بشر و بی‌اعتنایی طالبان به اصول کشورداری و حقوق شهروندی است.
فقر اقتصادی، اجتماعی، مهاجرت‌های اجباری و دسته‌جمعی و در جوانب گسترده، نتیجه یورش و تسلیم‌دهی دولت به طالبان است. در این‌جا مختصر به تعدادی از عواقب حاکمیت طالبان می‌پردازیم :
فقر اقتصادی
پس از تسلط طالبان بر افغانستان اقتصاد کشور دچار دگرگونی شده و با سرعت شدیدی در حال سقوط است هر چند این موضوع متاسفانه از جانب طالبان رد می‌شود. بسته شدن بسیاری از سکتورهای خصوصی، بی‌کار شدن بانوان از ارگان‌های دولتی و بسته شدن پیشه‌های زنانه مانند نانوایی و شیرینی‌پزی‌های زنانه و آرایش‌گاه‌ها که طبق آمار تخمینی بیکاری بیش از هشتاد هزار نفر را در پی داشته، نشانه وخامت روزافزون اقتصاد است .
فقری که امروز گریبان‌گیر مردم است یکی دیگر از نشانه‌های انکارناپذیر ضعف اقتصادی است.
فقر و انحرافات اجتماعی
یکی از عوامل فقر اجتماعی فقر اقتصادی است. در نقاط مختلف افغانستان سالیان متمادی فروش اطفال و یا دختران به دلیل فقر رایج بوده و این امر در ۲ سال اخیر رو به افزایش است.
ناهنجاری‌های اجتماعی از جمله قتل‌های مرموز، خودکشی جوانان، ازدواج‌های اجباری، ناپدید شدن افراد و غیره در ۲ سال اخير بیشتر شده است.
بازشدن مدارس به اصطلاح مذهبی در بیشتر مناطق كشور برای گسترش افکار تندروانه یکی از بزرگترین خطرات پيشروی جامعه است. طبق اخبار رسیده، طالبان تصمیم دارند در هر ولايت ده‌ها مدرسه دینی ايجاد كنند و با گذشت زمان به تعداد مدارس افزوده خواهد شد. افزایش چنین مراکز زنگ خطر بزرگی است که نیازمند توجه خاص جامعه جهانی می‌باشد.
بسته شدن درب مکاتب و دانشگاه‌های دخترانه یکی دیگر از مشکلات پیشرو است که از همان آغاز با مبارزه سرسختانه زنان روبرو شده است .
هرچند از بدو ورود طالبان به شهرهای بزرگ و اجرای احکام زن‌ستیزانه طالبان، زنان و دختران مبارز و نترس با مشتی گره‌شده در مقابل این جريان افراطی ایستاده و مبارزه نمودند و مبارزه شان ادامه دارد.
مهاجرت
طبق آمار كميشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان از اگست ٢٠٢١ سه ميليون و ششصد هزار تن از افغانستان مهاجر شده اند. هفتاد فيصد این مهاجران به ايران و ١٨ فيصد به پاكستان و بقيه به تركيه و سایر كشورها رفته اند.
این مهاجران با معضلات مختلفی روبرو اند. شرایط و قوانین سخت مهاجرتی در کشورهای همسایه و نیز تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی که مهاجران در جوامع میزبان مواجه می‌شوند باعث دردسرهای بسیار می‌شود. درعین حال اقتصاد ضعیف این کشورها قادر به جذب این نیروی تازه وارد بشری نبوده و خیلی از مهاجران با بیکاری و تنگ‌دستی مواجه اند. متاسفانه آن عده از مهاجرانی که به کشورهای غربی رفته اند نیز با مشکلاتی مواجه اند.
این نگاهی اجمالی و کوتاه به افغانستان در ۲ سال اخیر است. عواقب حاکمیت طالبانی بسیار سنگین‌تر از آن است که در یک مقاله بگنجد.
به امید روزی که استقلال واقعی افغاستان را جشن بگیریم.
