شورای امنیت سازمان ملل به تاریخ ۳۰ آگست سال جاری تشکیل جلسه نموده و اوضاع جاری ی افغانستان را مورد بحث قرار داد. آقای مارتین گریفیت، معاون سکرتر جنرال این سازمان وضع مردم افغانستان را بحرانی خوانده و آیندهٔ آن ها را غیرمطمئن توصیف کرد. او گفت که امروز نیم نفوس افغانستان یعنی ۲۴ میلیون شهروند آن کشور به کمک های بشری نیاز دارند. به گفتهٔ آقای گریفیت، بحران کمبود غذایی حیات بیشتر از ۳ میلیون کودک افغان را تهدید می کند. او علت این بحران را به خشک سالی نسبت داد و گفت که امروز خانواده های افغان مجبورند بیشتر از سه ربع درآمد خود را در راه خرید مواد عذایی هزینه کنند. وی علاوه کرد که در حال حاضر تخمیناً ۲۵ میلیون افغان در فقر زندگی می کنند، میزان بیکاری در کشور به زودی به چهل درصد نیروی بشری بلند خواهد رفت، و سطح قیم به علت افزایش قیم جهانی، محدودیت های وارداتی، و نزول ارزش اسعاری افغانی در حال صعود است. آقای گریفیت علاوه کرد که زلزله های ماه جون و سیلاب های اخیر در افغانستان به بحران آن کشور ابعاد وسیع تری بخشیده و تعداد کثیر افغان ها را با مشکلات عظیم اقتصادی مواجه ساخته اند. وی گفت که زمستان آینده برای مردم افغانستان زمستان بسیار مشکلی خواهد بود.
معاون ویژهٔ سکرتر جنرال سازمان ملل برای افغانستان، آقای مارکوس پاتزل، در این جلسه گفت که از زمان به قدرت رسیدن طالبان در سال گذشته بدین سو، این سازمان به نیازهای بشری مردم افغانستان توجه ویژه ای مبزول داشته است. وی علاوه کرد که هرچند طالبان ظاهراً خود را یکدست و متحد نشان مــی دهنــد، ارتبــاط حکومت سرپرست آن ها در کابل با رهبری آن ها در کندهار روشن به نظر نمی رسد. آقای پاتزل اشاره نمود که در سه هفتهٔ گذشته افغانستان شاهد تعداد زیاد تلفات ملکی در کشور بود که توسط گروه های تروریستی داعش و داعش خراسان به راه انداخته شدند.
در این جلسه خانم لوسی مارگن ادواردز، نویسنده و محقق مستقل، اظهار نظر نمود که همکاری منابع استخباراتی با جنگ سالاران از سال ۲۰۰۱ بدین سو پروژهٔ دولت سازی در افغانستان را به ناکامی منجر ساخت. خانم ادواردز نقش سکتور نظامی-صنعتی ایالات متحده را در ناکامی پروژهٔ دولت سازی افغانستان مهم و اساسی خواند. وی گفت که در بیست سال گذشته ایالات متحده روزانه ۳۰۰ میلیون دالر برای تمویل جنگ در افغانستان مصرف نموده است. برعلاوه، از سال ۲۰۰۱ تا امروز ایالت متحده ۱۴۸ میلیارد دالر را در امر بازسازی افغانستان هزینه نموده ولی تمام این پول ها در راه های بی فایده و غیرضروری به مصرف رسیده و به جیب شرکت های قراردادی واریز شده اند.
نمایندهٔ فیدراسیون روسیه در شورای امنیت در این جسله اظهار نظر کرد که هرچند ایالات متحده در سال ۲۰۰۱ به منظور مبارزه با دهشت افگنی داخل افغانستان شد، ولی در عمل ورود ایالات متحده به افغانستان آن کشور را به مرکز تروریزم و تولید مواد مخدر تبدیل کرد.
ژانگ جون نمایندهٔ جمهوری مردم چنین در این جلسه گفت که مبارزه با تروریزم در افغانستان با ناکامی مواجه شده است. امروز گروه های تروریستی در افغانستان فعالیت دارند. جنگی که ۲۰ سال قبل به عنوان مبارزه علیه تروریزم آغاز شد موجب مرگ ۲۰۰٬۰۰۰ نفر و بی خانمانی و بی جا شدن میلیون ها نفر شد. او گفت انتظار می رود که حکومت عبوری افغانستان با همه کشور ها منجمله همسایه های آن کشور در صلح و هارمونی زندگی نماید.
خانم لیندا تامس گرینفلد، نمایندهٔ ایالات متحده در این مجلس اظهار داشت که ایالات متحده بزرگ ترین کمک کننده در راه رفع نیاز های بشری افغانستان است و از سال گذشته تا امروز ۷۷۵ میلیون دالر در جهت کمک های بشری در آن کشور هزینه نموده است. وی با اشاره به بیانات روسیه و چین پرسید که «شما برای کمک به افغانستان چه کرده اید؟» خانم گرینفلد گفت که روسیه محض دو میلیون دالر به کمک های بشری در افغانستان کمک کرده و به همین ترتیب کمک کشور چین نیز بسیار محدود و غیرقابل ملاحظه بوده است.
در این جلسه، نمایندگان افغانستان، پاکستان، ایران، امارت متحدهٔ عربی و سایر اعضای دایمی و سالانهٔ شورای امنیت نیز سخنرانی نمودند.
یادداشت اداره:
از لحن و متن بیانیه های کشورهایی که در این جلسه اشتراک نموده بودند، چنین بر می آید که اعضای شورای امنیت سازمان ملل (همچون سایر موارد) در مورد مقابلهٔ جدی با معضله های سیاسی-بشری که افغانستان در آن دست و پا می زند، باهم توافق نظر نداشته و هریک سعی می ورزند تا از وضع ناهنجار کنونی افغانستان به منظور خودنمایی و به نفع پیشبرد اجنداهای ویژهٔ خود در جهان و منطقه بهره برداری نمایند. هرگاه چنین نمی بود، باید این کشور ها متفقاً در مورد آوردن صلح دایمی، تأمین حقوق بشر، مقابله با بحــران بشــــری، و استقرار یک نظام عادل و همه شمول در افغانستان صحبت می کردند و نقشهٔ راه عملی را برای تأمین این مأمول پیشنهاد می نمودند، نه این که انگشت ملامت به سوی یکدیگر دراز کرده و خود را بری الزمه معرفی نمایند.
