زنان سرزمین کهن ما فرزندان دلیری را به جامعه تقدیم نموده ولی مکتب‌های فکری و دسایس پیدا و پنهان استعمار کهن و استعمار نو، زن افغانستان را از همه حقوق بشری، انسانی و اسلامی آن محروم کرده است.
وقتی از آزادیخواهان یاد می‌شود، فراموش نباید کرد که یک مادر مهربان او را بزرگ نموده است. هر نابغه را یك مادر به دنیا آورده، مادر برای پیشرفت بشر فرزندان به دنیا آورد، و هر رئیس جمهور نخستین معلم‌اش مادر است. حضرت علی (رض) فرموده‌اند، هر كه یك حرف برایم بیاموزد آن مولای من است.
این مادر است كه مولای ما است. این مادر أست كه مربی زبان و تربیه نخستین روزهای حیات ما بوده است. به مادران و خواهران توهین نكنید، به ایشان به چشم برده ننگرید و اگر نه به عذاب الهی دچار می‌شوید.
در همه جوامع و مخصوصأ جامعه افغانستان رشد نهضت زنان با رسوم و عنعنات قبیلوی قبل از اسلام در تضاد قرار گرفته است. حقوق مادران و دختران همواره بوسیله عنعنات ناپسند و عقب نگهداشته قبیلوی پامال شده است، عملی كه با دین والای اسلام در تضاد است. زوجه حضرت محمد مصطفی (ص) مادر مسلمانان بی‌بی خدیجه یك تاجر پیشه بود. متأسفانه یک‌عده ملا نماهای کم‌سواد و غرق در افکار قبیلوی قبل اسلام ما با زن‌ستیزی جامعه انسانی و اسلامی را متضرر و متأثر ساخته اند.
این به اصطلاح طالبان، لشکر جنگ نیابتی در مراکز تروریستی در کشور پاکستان گروه‌های انتحاری را در تشکیل بنیاد کرده اند که در تمویل آن استعمار نو انگریز دست بالا دارد و این رهبران کذایی به اصطلاح طالبان را برای مقاصد استراتیژیک خود بوجود آورده اند. فراموش نشود كه رهبران طالبان در مورد دختران خود همه آزادی‌ها را رعایت می‌كنند ولی بالای جامعه مظلوم با استفاده از كودهای انسان‌ستیزانه ابزار دست اجانب شده اند.
گروه‌های جهل، بارها مسیر ترقی و تعالی کشور را سد شده اند. در این جا به گذشته نگاهی می‌اندازیم.
پیشینه زن ستیزی
انگلیس، استعمار کهن، بعد از آن که در سرزمین ما به شکست مواجه شد در پی دسایس پیدا و پنهان و سوء استفاده از دین مقدس اسلام شد. استعمار انگلیس برقع را به هدف حذف نیمِ پیكر جامعه هند برتانوی ساخت و از جانب ارتجاع محلی در بین مسلمانان آن را مروج ساخت، و از آن‌جا به افغانستان برقع نیز تحمیل كرده اند/ برقع هیچ‌گاه توسط كشورهای اسلامی منحیث حجاب اسلامی شناخته نشده است. گروه‌های تندرو و زن‌ستیز كه به زنان و دختران مانند قبل از اسلام به صفت برده می‌نگرند، از زن ستیزی به جامعه قبل از اسلام بر میگردند، مكه قبل از اسلام مركز فروش برده‌ها بود، افكار زن ستیزانه بر میگردد به عادات ناپسند ضد اسلامی و ضدبشری قبل از اسلام، دین مبین اسلام حقوق زنان را واضح نموده و تحصیل را برای زن و مرد فرض و هدایت فرموده است. تاریخ پرافتخار وطن عزیز ما در مورد زنان و دختران دلیر نوشته است که بیشتر از ۴۰۰ زن و دختران کابل وظیفه لوژستک مبارزینی را که علیه انگلیس در جنگ دوم می‌جنگیدند به عهده داشتند. بیش از نود تن این خواهران دلیر در کوه پایه‌های شیردروازه کابل جام شهادت نوشیدند. بعد از آن که شاه امان الله با رشادت، مردم انگلیس‌ها را شکست داد، موفق به آن شد تا به زنان و دختران زمینه تحصیلات و حتی تحصیلات عالی به خارج کشور را مهیا سازد. ریفورم‌های اقتصادی و اجتماعی را روی دست گرفت چنانکه حجاب وارداتی از هند برتانوی را برای زنان و دختران لغو نمود. این حركت شاه با افكار زنگ‌زده بعضی از عناصر جاهل در تضاد واقع شد و در مقابل شاه با كمك انكلیس‌ها و مرتجعین داخلی دست به اغتشاش زدند. شاه مجبور شد که از بعضی ریفورم‌ها کوتاه بیاید.
محمد ظاهر شاه هم در سال ۱۳۲۲ اتحادیه زنان را تاسیس نمود. موسسه نسوان فرصت لازم برای زن‌ها و دختران افغان را میسر نمود كه در نتیجه زنان و دختران همگام مردان در مظاهرات صلح‌آمیز شرکت فعال داشتند. در ادامه، سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در ۱۹۶۵ به فعالیت آغاز نمود. هرچند گروه‌های عقب‌گرا در دولت، مانع تحصیلات دختران می‌شدند اما پادشاه از مشارکت زنان و دختران در متحول ساختن کشور به کسی اجازه ممانعت را نمی‌داد.
در زمان شاه حتی یك خانم بحیث وزیر در كابینه حضور پیدا نمود و دختران در همه شقوق و رشته‌ها شامل فاكولته‌ها شدند. دختران مانند پسران در سن هفت سالگی به مكتب می‌رفتند و اكثرأ به تحصیلات عالی می‌رسیدند. در سالهای ١٩٧٠ جریان‌های عقب‌گرا و زن‌ستیز به روی دختران مكتب‌ها تیراب می پاشیدند، اما امروز دختران این حلقه زن‌ستیز با لباس‌های فاخر و مد روز، در کشورهای خارج مشغول کار و تحصیل اند.
در زمان محمد ظاهر شاه زن‌ها در امور معارف و شگوفایی نسل جوان خوب‌تر درخشیده اند، حضور خواهران ما در میان معلمان مکاتب و استادان پوهنتون نیز بصورت نسبی افزایش یافته بود.
بعد از آن كه جمهوریت توسط داوود خان تاسیس شد، دختران و زن‌ها در بخش‌های عمده در كارخانه‌های صنعتی كوچك، بانکداری، معارف و ادارات ملكی سهم بارزی را انجام دادند. زنان و دختران همگام مردان در اعمار كشور سهیم بودند. با تأسف كه اعمال بیگانه در آن طرف خط دیورند دست به ضد جمهوریت داوود خان تشكلات نظامی را سازمان‌دهی كرد.
بعد از آن كه نظامیان چپی طی یك كودتا به قدرت رسیدند، پاكستان به همکاری امریکا و دیگر متحدان غربی‌اش و نیز حمایت کشورهای عربی، تنظیم‌های جهادی را به خاطر جنگ نیابتی ضد مردم افغانستان بوجود آورد.
تحریك طالبان در سال ١٩٩٤ در پاكستان ساخته شد و دو سال بعد در افغانستان قدرت را غصب كرد. در پنج سال حكومت عقب‌گرا و زن‌ستیز، این گروه مانع پیشرفت كشور گردید. بعد از سقوط رژیم تحریك طالبان بار دیگر زمینه تحصیل و كار برای دختران و زنان مساعد شد. با تأسف جنگ خانمان‌سوز و نیابتی مانع پیشرفت‌ها شد. ارتجاع جهانی دریافتند كه قادر به گماشتن دست‌نشاندگان خود از راه اغوای مردم نمی‌شود. چون مردم به ادعای غلط مزدوران ارتجاع خط بطلان كشیدند. حامد كرزی و اشرف غنی از حمایت مردم هیچ‌گاه برخوردار نبودند و در انتخابات‌های جعلی خود را رئیس جمهور نامیدند، در حالی‌كه از جانب مردم رای نیاورده بودند. در این‌جا نمی‌توان به بحث مفصل در این مورد پرداخت. آمار‌های كذایی كرزی و احمدزی به امریكا و جامعه جهانی غیرحقیقی محسوب شد، بناءً دور باطل حاكمیت گروه تروریست طالبان را آسان‌ترین راه دریافتند، چنانچه اشرف غنی در ١٥ اگست ۲۰۲۱ كابل را با تبانی گروه حقانی به طالبان تسلیم كرد و خودش با اندیوال‌های فاسد و خائن به وطن فرار و در آغوش بیگانه جا خوش كرد.
به یاد داشته باشید، این خواهران ما در بیرون و داخل كشور روز را بالای غلامان ارتجاع جهانی شب می‌گردانند. آنان افغانستان را آزاد و سربلند می‌سازند و بزودی گلیم طالبان برچیده خواهد شد، دولت ملی و حاكمیت عاری از مداخله بیگانه‌گان تاسیس خواهد گردید، و مردم افغانستان مسیر پیشرفت را دنبال خواهند کرد.
كریمه نادری مستور
