هموطنان عزيز
عید قربان، پرشکوه‌ترین ایثار و زیباترین جلوه تعبد در برابر خالق یکتا بر شما مبارک باد. روزهای خوشی داشته باشید و بتوانید با آرامش و شادی با اقارب، دوستان و همسایه‌گان دیدار نمایید و در این شرایط سخت همبستگی خانواده‌گی و اجتماعی را که نیاز جدی برای گذشتن از بحران‌های اقتصادی، تعلیمی و اجتماعی است حفظ کنید و تحکیم بخشید.
همه می‌دانیم که فقر، نبود اداره سالم ، ستم‌های بی‌شمار و تبعیض با هر کدام ما در این سال‌ها چه کرده است. اقشار گوناگون زیر فشارهای تحمیلی قرار گرفته‌اند که به قصد فروپاشی شیرازه‌های اجتماعی ملت ما از سوی جمعی غاصب و با برنامه‌ریزی دشمنان اعمال می‌شود. زنان قربانیان اصلی وضعیت موجودند و در این دو سال از صحنه اجتماع رانده شده و در کنج خانه‌ها محصور و زنداني گشتنه اند. اما زمانی که به زاویه‌های دیگر این بحران نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که اکثریت ملت قربانی اند و این بحران تنها دامن زنان را نگرفته است. به وضعیت کودکان اگر نگاه کنیم، رنج زنان را فراموش می‌کنیم. نونهالان وطن در فقر، بی‌تعلیمی، نبود چشم‌انداز امیدبخش و فروپاشی خانواده‌ها ارزشمندترین فرصت‌های زنده‌گی خود را از دست می‌دهند. پدران آن خانواده‌ها، مردانی که بیشتر شب‌ها با تمام تلاش روزانه با دست خالی به خانه بر می‌گردند و از بی‌سرنوشت فرزندان‌شان در رنجند، نیز وضعیت بهتر از زنان و کودکان ندارند. جوانانی که به‌دلیل عدم وابسته‌گی به گروه حاکم خود را در کشور بیگانه و رانده‌شده احساس می‌کنند و وطن و خانواده را به امید پناه‌گاهی در خارج از راه‌های پرخطر ترک می‌گویند و سال‌ها در کارخانه‌ها و کارگاه‌های کشورهای دیگر با کار شاقه و مزد ناچیز سپری می‌کنند و یا در مسیر راه‌ها قربانی می‌شوند، نیز کمتر از کودکان، زنان و پدرانِ ناچار در رنج نیستند. تحصیل‌کرده‌گان، هنرمندان، متشبثان، کسبه‌کاران، دهقانان و کارگران هر کدام دچار رنج‌های پرشمارند. هیچ بخش جامعه بی‌آسیب نمانده، چرا که کشور به قهقرا کشانده شده و حیات‌جمعی ما مورد تهاجم قرار گرفته است. اما همه داستان ملت ما این نیست. بخش دیگر داستان ما مقاومت و ایستاده‌گی در برابر ستم‌ها و ناملایمات می‌باشد.
این دو سال تاریخ ما، سرشار از درس‌های بزرگ است و اگر سیاست‌مداران و جامعه‌شناسان بتوانند داستان مقاومت مردم را در برابر سیل ستم و بحران با چشم باز بخوانند، نسخه‌های بی‌بدیل نجات ملی را بدست خواهند آورد. این که مردم در چنگ نیرویی که با تمام داشته‌های تاریخی، سیاسی، فرهنگی ملت سردشمنی دارد، تاب می‌آورند و دست از تلاش برای اهلی ساختن آن نیروی بدوی بر نمی‌دارند و همچنان به کارگاه، کراچی، دکان، مزرعه و خانه خود استوار چسبیده اند، امیدبخش است. مردمی که تعلیم را از تهاجم تاریک‌اندیشان، به خانه‌های خود پناه می‌دهند، و صنف‌های خانه‌گی برگزار می‌کنند، حتماً روزی نجات خواهند یافت. این که باوجود این همه ستم مردم دست از پاسداری از فرهنگ، رسوم و ارزش‌های انساني شان بر نمی‌دارند و به‌هر بهانه‌ای گردهم می‌آیند، شادی‌های کوچک همدیگر را تجلیل می‌کنند، شکست ستم‌گران و دشمنان آزادی و پیروزی مردم را ناگزیر می‌سازد. توده مردم بسیار بهتر از رهبران تسلیم‌طلب و سیاست‌مداران به‌ظاهر نامدار می‌دانند که بحران و ستم حالت اصلی نیست و حتماً روزی به‌پایان خواهد رسید. از این‌رو آنان با تمام سختی دست از تلاش و امید بر نمی‌دارند و به خود حق نمی‌دهند که شکست را بپذیرند.
به امید پیروزی ناگزیر ملت ما و برگشت حاکمیت قانون و تحقق آزادی‌ها، عید سعید قربان را به شما هموطنان گرامی بازهم تبریک می‌گویم. آزادی، رفاه و شادی نصیب شما باد!
با محبت و احترام
ایام‌الدین ایام
رییس هیات مدیره کمیته صلح افغانستان
